خوب بذار ببینم این چندمین باره که دارم تو وبلاگم اولین پست می‌ذارم.

یک

دو

سه

چهار

آها، این پنجمین باره.

دفعه‌ی اول یه وبلاگ ساختم که سریع پسووردش یادم رفت. دفعه‌ی دوم تو دوره طلا بودیم. یه چند نفری می‌خوندن وبلاگمو مثه ممد و سیاوش و... ولی بعد همشون آدرس رو فراموش کردن. من هم با خیال راحت و اینکه هیچ کی نمی‌خونه هر چی دلم می‌خواست توش می‌نوشتم. تا اینکه فهمیدم چند تا مشتری سمج داره که ظاهراً غریبه هستن. خلاصه اونجا رو تخته کردم.

دفعه‌ی سوم مال وقتی بود که تو خونه‌ی سعادت آباد، سال دوم دانشگاه، تنها زندگی می‌کردم. البته تخته شدن وبلاگ قبلی هم مربوط به همون دوران می‌شه.

اینجا یه وبلاگ دیگه شروع کردم که اوایلش با تنهایی شدید شروع می‌شد. هنوز نوشته‌های اون موقع رو که می‌خونم کلی لذت می‌برم. اواخر اون وبلاگ به عشق و عاشقی کشیده شد و الان چند ماهی هست که دیگه بهش سر نزدم.

دفعه‌ی چهارم یه وبلاگ سیاه بود که همین چند ماه پیش درست کردم و بعد هم پاکش کردم. تو این یکی هم دوباره قصدم خصوصی نوشتن بود که به سرنوشت دیگری مبتلا شد.

تو این وبلاگ آخری، یعنی پنجمین بار، که الان دارم اولین پستش رو می‌نویسم قصد ندارم که مبهم، خصوصی یا محرمانه بنویسم. حالا ببینیم سرنوشت این یکی به کجا می‌رسه!

پ.ن. البته لازم به ذکره که وقتی داشتم برای وبلاگ دوم پسوورد انتخاب می‌کردم، همون پسووردی که رو وبلاگ اولی گذاشته‌بودم (و تا اون لحظه یادم نمی‌اومد) رو دوباره انتخاب کردم!