و اما بشنوید از آداب و رسوم کلاس رفتن در این خراب‌شده!

من اینجا سر هر کلاسی که می‌رفتم می‌دیدم چند نفری هستن که با خودشون نوشابه، آبمیوه و از این چیزا میارن سر کلاس می‌خورن... می‌دیدم که وقتی استاد وارد کلاس می‌شه کسی بلند نمی‌شه. در حقیقت اولین باری که استاد اومد تو کلاس خیلی ضایع شد. من بلند شدم و دیدم همه نشسته‌ن! البته آندره هم به تبعیت از من بلند شد. ولی هر دو زود نشستیم. هنوز که هنوزه وقتی استاد میاد سر کلاس و من نشسته‌م حس بدی بهم دس می‌ده.

چند روز پیش یه فیلمی دیدم (البته نه همشو) که در دانشگاه هاروارد ساخته‌شده بود و برای استادا یا دانشجوهای خارجی‌ای بود که می‌خوان در آمریکا تدریس کنن. کاملاً شوکه شدم از دیدن فیلم.

یه قسمتی از فیلم راجع به این بود که وقتی تو آمریکا می‌ری سر کلاس نباید انتظار داشته باشی که بچه‌ها آداب و رسوم خاصی رو رعایت کنن. اونا هر جوری بخوان می‌شینن، هر چی بخوان می‌خورن و تو درستو می‌دی. این چیزا تو آمریکا بی‌احترامی محسوب نمی‌شه. اونا احترامشون رو با جدی گرفتن درس تو، سوال پرسیدن و مشارکت در بحث نشون می‌دن. بعد صحنه‌هایی که تو فیلم نشون می‌داد، از کلاسایی بود که تو خیلیاش یک یا چند تا دانشجو پاشونو رو میز گذاشته بودن، داشتن آدامس می‌خوردن (به طرز ضایعی با دهن باز آدامس رو می‌جویدن) و جلوشون یه بطری نوشابه هم گذاشته شده بود. بعد مثلاً وسط درس یکیشون دست می‌گرفت و یه سوالی از معلم می‌پرسید! گوینده‌ی فیلم حتی اشاره کرد که پا روی میز گذاشتن هیچ اشکالی نداره! می‌گفت که تو آمریکا کلاس‌های دبستانی در شهربازی برگزار می‌شه و برا همین بچه‌ها هیچ وقت حس نمی‌کنن که باید سر کلاس آداب خاصی رو رعایت کنند.

من اگه جای معلم اون کلاس بودم اولین کاری که می‌کردم این بود که گچ رو می‌زدم تو دهن اونی که پاشو رو میز گذاشته بهش می‌گفتم درست بشین! ولی خوب ظاهراً اینجا نمی‌شه این کار رو کرد!

البته کلاسایی که من الان سرشون دانش‌آموز هستم هنوز این‌قدر اوضاعشون خراب نیست. ولی سر کلاس دانشجوهای لیسانس احتمالاً اوضاع خیلی بدتره.

از همه‌ی این بحثا که بگذریم، یه سوالی برام پیش اومد. آیا واقعاً این کاری که اینجا می‌شه درسته؟ احترام به معلم رو بذاریم کنار، این کار بی‌احترامی به علم نیست؟

در جوابش هم می‌شه گفت که اصلاً احترام چیه؟ شاید احترام همون جدی گرفتن درسه.

جالبه برام که بعضی از سنت‌ها این‌قدر نفوذ کرده‌ن که فکر کردن به خلافشون هم برام سخته!

این قدر از این شعارها شنیدم که دیگه به هیچ کدوم اعتماد ندارم. کاملاً قاطی کرده‌م. برا همین خیلی دوس دارم که نظر شما رو بدونم. (هر چند که سیستم اینجا اینه و من هم باید ازش تبعیت کنم، ولی خیلی دوس دارم بدونم درستش چیه)

نظر تو چیه؟ تویی که الان داری اینجا رو می‌خونی، ازت می‌خوام که نظرتو بگی. حتی اگه نظری نداری، بگی نظری ندارم.

خیلی ممنون می‌شم.