من اومدم شفاف سازی!
دلیل اصلی حذف کامنتدونی وبلاگم این بود که اکثرکامنتهایی که تو وبلاگم میدیدم فقط باعث دپرس شدنم میشد! باز هم تأکید میکنم اکثرشون، نه همشون. این کامنتها یا نشون میدادن که خوانندهها حتی جملات متن وبلاگ رو یه بار هم کامل نخوندن و اومدن کامنت گذاشتن، یا نشون میدادن که کسی که کامنت میذاره خیلی خنگه. اکثر این کامنتها توسط افراد غریبه بود (دوستان و آشنایان اینقدر خنگ نیستن!) ولی متأسفانه دوستان و آشنایان خیلی کم کامنت میذاشتن. نتیجهی نهایی این بود که به من فقط انرژی منفی منتقل میشد!
مثلاً همین کامنتی رو که تو چند تا پست پیش از یه نفر در مورد انوشه انصاری گذاشته بودم نگاه کنید. سر تا پا غلطه! اولاً که طرف فکر کرده که پست من مضمون وطن پرستی داشته، بعدش تو پرانتز وطنپرستی نوشته شاید هم میخواستی که دیگه هیچ زن ایرانی رو زمین نمونه. بعد نوشته که هدف کامنتش اینه که بگه پرچم آمریکا تو ذوق میزنه (در صورتی که واضحه هدفش چیز دیگهس). بعد که بهش میگم انوشه انصاری نتونست (اجازه بهش ندادن) که با پرچم ایران بره، میگه این که اهمیتی نداره، مهم اینه که یه موقعی لباسش پرچم ایران داشته! نمیخوام خیلی ادامه بدم، ولی این فقط یه نمونه بود. حتی اگه دوستان و آشنایان کمی بیشتر نظر میدادن، این کار رو نمیکردم ولی شنیدم که تو ایران باز کردن کامنتدونی خیلی سخته و دردسر دارن و ...
حتی اگه به تاریخ پستهام نگاه کنید، (خودم الان به این موضوع توجه کردم) میبینید بعد از اینکه دیگه از کامنت خبری نیست، خیلی بیشتر و منظمتر مینویسم.
علتهای کماهمیتتر دیگهای هم بود که باعث شد کامنتدونی رو بر دارم، ولی فکر میکنم همین بالایی کفایت کنه!
اگه فکر میکنید کفایت نمیکنه، یا اشتباه میکنم، خوشحال میشم بهم ایمیل بزنین...