این پل یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های دیدنی آمریکاست.

خیلی به طول پل و اینکه چه سالی ساخته شده و اینکه تا چه زمانی بلندترین پل معلق دنیا بوده یا حتی اینکه الان چندمین طولانی‌ترین پل معلق دنیاست کاری ندارم.

ولی می‌خوام یه چیزی که خیلی توجه خودم رو در مورد این پل جلب کرد بگم.

این پل یکی از مراکز اساسی خودکشی در آمریکاست! در حال حاضر به طور متوسط هر دو هفته یه نفر خودشو از بالای این پل پرت می‌کنه تو آب. از زمانی که از پل می‌پری (خدانکنه!) تا زمانی که به آب می‌رسی حدوداً چهار ثانیه تو راهی و فشار ضربه‌ی آب به حدیه که استخون‌ها رو خورد می‌کنه. خیلی وقت‌ها جسد کسی که خودکشی کرده هرگز پیدا نمی‌شه، و خیلی وقت‌ها، یه جسدهایی پیدا می‌شه که حدس می‌زنن طرف خودشو پرت کرده بوده پایین.

و اما برای مبارزه با خودکشی از روی این پل، تدابیر مختلفی اندیشیده شده که بعضی‌هاش خیلی جالبه. اولاً که شب اجازه نمی‌دن که پیاده روی پل بری. یعنی مامور اونجا هست و جلوتو می‌گیره. به طور کلی همیشه یه آدمایی اون اطراف مشغول پرسه زدن هستن و اگه به کسی شک کنن سریع می‌رن که یه وقت کار دست خودش نده. ایده‌ی دوم یه تلفن‌هایی هست که در سرتا سر پل نصب شده. این تلفن‌ها مستقیم به یک روانشناس وصله و اگه گوشیو برداری سعی می‌کنه که باهات صحبت کنه و از تصمیم منصرفت کنه (شاید هم فقط سرگرمت کنه که اون مأمور برسه و بگیردت). ایده‌ی سوم، که هنوز پیاده‌سازی نشده و در حال بحثه، اینه که اونجا ایستگاه پرش بانجی احداث کنن. (پرش بانجی یه تفریحیه که مردم با یه فنر مخصوص که بهشون وصله به حالت سقوط آزاد می‌پرن بدون اینکه اتفاقی براشون بیفته) از این طریق می‌خوان جذابیت اون مکان برای خودکشی رو از بین ببرن!

البته شاید الان بگین که خوب چرا به جای این کارا، نرده‌ی کنار پل رو بالاتر نمی‌برن که کسی نتونه خودشو از پل بندازه پایین. جواب (حد اقل تا جایی که من فهمیدم) اینه که هم خرجش خیلی زیاده (چون معماری ساختار پل طوریه که همین جوری نمی‌شه یه چیزی بهش اضافه کرد) و هم خیلی‌ها با از بین بردن ظاهر پل مخالفن. تخمین هزینه برای بالا بردن نرده‌های کنار پل بین پونزده تا بیست میلیون دلاره.

جالبه که بدونین تک و توک بودن کسایی که از پل پریدن و زنده موندن، ولی تا به حال تنها یه نفر بوده که دوبار از اون پل پریده. زن جوونی که در ابتدای سال هزار و نهصد و هشتاد و هشت از اون پل می‌پره و زنده می‌مونه، در انتهای همون سال دوباره می‌پره و می‌میره!

پانوشت: ببخشید که خیلی از مرگ و میر گفتم، راستی عیدتون با کمی تأخیر مبارک.